自勉四首 其二

自勉四首 其二原文：

诗人从“五岁诵六甲”起，直至二十五岁远渡荆门，一向在四川生活，读书于戴天山上，游览峨眉，隐居青城，对蜀中的山山水水怀有深挚的感情，江水流过的蜀地也就是曾经养育过他的故乡，初次离别，他怎能不无限留恋，依依难舍呢？但诗人不说自己思念故乡，而说故乡之水恋恋不舍地一路送我远行，怀着深情厚意，万里送行舟，从对面写来，越发显出自己思乡深情。诗以浓重的怀念惜别之情结尾，言有尽而情无穷。诗题中的“送别”应是告别故乡而不是送别朋友，诗中并无送别朋友的离情别绪。清沈德潜认(...)
孩儿，你说的言语有擎王保驾之意，安邦定国之心。岂不知孔子击磬于卫，有荷蒉者曰："有心哉，击磬乎！"子贡曰："有美玉于厮，韫椟而藏诸，求善价而沽诸？"子曰："沽之哉，沽之哉，我待价者也。"你今未入于室，焉知就里？权然后知轻重，度然后知长短。我受过的辛苦缘何不知！便凭才艺，夺国家大柄贵者，只除是出朝将入朝相矣。
潮州在今广东东部，距当时京师长安确有八千里之遥，那路途的困顿是不言而喻的。当韩愈到达离京师不远的蓝田县时，他的侄孙韩湘，赶来同行。韩愈此时，悲歌当哭，挥笔写下了这首名篇。这首诗和《谏佛骨表》珠联璧合，相得益彰，具有深刻的社会意义。
南唐开国已有四十年历史，幅员辽阔。宫殿高大雄伟，可与天际相接，宫苑内珍贵的草木茂盛，就像罩在烟雾里的女萝。在这种奢侈的生活里，我哪里知道有战争这(...)
《六国论》除去在立论上具有借题发挥、借古喻今的写作特点外，在论证的严密性、语言的生动性上也堪称典范。第一段的逻辑性是非常严密的。作者开篇亮出观点：“六国破灭，非兵不利，战不善，弊在赂秦。”开宗明义，直截了当，使读者一眼就抓住了论者的中心。然后，作者解释论点：“赂秦而力亏，破灭之道也。”这就指出(...)
王昌龄及第时大约已有三十七岁。此前，他曾隐居石门山。山在今安徽含山县境内，即本诗所说“清溪”所在。常建任职的盱眙，即今江苏盱眙，与石门山分处淮河南北。常建辞官西返武昌樊山，大概渡淮绕道不远，就近到石门山一游，并在王昌龄隐居处住了一夜。
第六首写寻花到了黄四娘家。这首诗记叙在黄四娘家赏花时的场面和感触，描写草堂周围烂漫的春光，表达了对美好事物的热爱之情和适意之怀。春花之美、人与自然的亲切和谐，都跃然纸上。首句点明寻花的地点，是在“黄四娘家”的小路上。此句以人名入诗，生活情趣较浓，颇有民歌味。(...)
翠阴浓合晓莺堤。春如日坠西。画图新展远山齐。花深十二梯。
如果就构思和写法而言，这首诗还另有其值得拈出之处。它是一首怀人诗。前半部分写诗人自己，即怀念友人之人；后半部分写正在临平山学道的丘丹，即诗人所怀念之人。首句“怀君属秋夜”，点明季节是秋天，时间是夜晚，而这“秋夜”之景与“怀君”之情(...)
结处表面上是劝饮离怀，实际上却是总写伤别。用一“更”字，就点明了即将再次离别的伤痛。“离怀惜共传”，在惨淡的灯光下，两位友人举杯劝饮，表现出彼此珍惜情谊和恋恋不舍的离情。惜，珍惜。诗人用在此处，自有不尽的情意。综观全诗，中四句语极工整，写悲喜感伤，笼罩寒夜，几乎不可收拾。但于末二句，却能轻轻收结，略略冲淡。这(...)

自勉四首 其二拼音解读：

shī rén cóng “wǔ suì sòng liù jiǎ ”qǐ ，zhí zhì èr shí wǔ suì yuǎn dù jīng mén ，yī xiàng zài sì chuān shēng huó ，dú shū yú dài tiān shān shàng ，yóu lǎn é méi ，yǐn jū qīng chéng ，duì shǔ zhōng de shān shān shuǐ shuǐ huái yǒu shēn zhì de gǎn qíng ，jiāng shuǐ liú guò de shǔ dì yě jiù shì céng jīng yǎng yù guò tā de gù xiāng ，chū cì lí bié ，tā zěn néng bú wú xiàn liú liàn ，yī yī nán shě ne ？dàn shī rén bú shuō zì jǐ sī niàn gù xiāng ，ér shuō gù xiāng zhī shuǐ liàn liàn bú shě dì yī lù sòng wǒ yuǎn háng ，huái zhe shēn qíng hòu yì ，wàn lǐ sòng háng zhōu ，cóng duì miàn xiě lái ，yuè fā xiǎn chū zì jǐ sī xiāng shēn qíng 。shī yǐ nóng zhòng de huái niàn xī bié zhī qíng jié wěi ，yán yǒu jìn ér qíng wú qióng 。shī tí zhōng de “sòng bié ”yīng shì gào bié gù xiāng ér bú shì sòng bié péng yǒu ，shī zhōng bìng wú sòng bié péng yǒu de lí qíng bié xù 。qīng shěn dé qián rèn (...)
hái ér ，nǐ shuō de yán yǔ yǒu qíng wáng bǎo jià zhī yì ，ān bāng dìng guó zhī xīn 。qǐ bú zhī kǒng zǐ jī qìng yú wèi ，yǒu hé kuì zhě yuē ："yǒu xīn zāi ，jī qìng hū ！"zǐ gòng yuē ："yǒu měi yù yú sī ，yùn dú ér cáng zhū ，qiú shàn jià ér gū zhū ？"zǐ yuē ："gū zhī zāi ，gū zhī zāi ，wǒ dài jià zhě yě 。"nǐ jīn wèi rù yú shì ，yān zhī jiù lǐ ？quán rán hòu zhī qīng zhòng ，dù rán hòu zhī zhǎng duǎn 。wǒ shòu guò de xīn kǔ yuán hé bú zhī ！biàn píng cái yì ，duó guó jiā dà bǐng guì zhě ，zhī chú shì chū cháo jiāng rù cháo xiàng yǐ 。
cháo zhōu zài jīn guǎng dōng dōng bù ，jù dāng shí jīng shī zhǎng ān què yǒu bā qiān lǐ zhī yáo ，nà lù tú de kùn dùn shì bú yán ér yù de 。dāng hán yù dào dá lí jīng shī bú yuǎn de lán tián xiàn shí ，tā de zhí sūn hán xiāng ，gǎn lái tóng háng 。hán yù cǐ shí ，bēi gē dāng kū ，huī bǐ xiě xià le zhè shǒu míng piān 。zhè shǒu shī hé 《jiàn fó gǔ biǎo 》zhū lián bì hé ，xiàng dé yì zhāng ，jù yǒu shēn kè de shè huì yì yì 。
nán táng kāi guó yǐ yǒu sì shí nián lì shǐ ，fú yuán liáo kuò 。gōng diàn gāo dà xióng wěi ，kě yǔ tiān jì xiàng jiē ，gōng yuàn nèi zhēn guì de cǎo mù mào shèng ，jiù xiàng zhào zài yān wù lǐ de nǚ luó 。zài zhè zhǒng shē chǐ de shēng huó lǐ ，wǒ nǎ lǐ zhī dào yǒu zhàn zhēng zhè (...)
《liù guó lùn 》chú qù zài lì lùn shàng jù yǒu jiè tí fā huī 、jiè gǔ yù jīn de xiě zuò tè diǎn wài ，zài lùn zhèng de yán mì xìng 、yǔ yán de shēng dòng xìng shàng yě kān chēng diǎn fàn 。dì yī duàn de luó jí xìng shì fēi cháng yán mì de 。zuò zhě kāi piān liàng chū guān diǎn ：“liù guó pò miè ，fēi bīng bú lì ，zhàn bú shàn ，bì zài lù qín 。”kāi zōng míng yì ，zhí jié le dāng ，shǐ dú zhě yī yǎn jiù zhuā zhù le lùn zhě de zhōng xīn 。rán hòu ，zuò zhě jiě shì lùn diǎn ：“lù qín ér lì kuī ，pò miè zhī dào yě 。”zhè jiù zhǐ chū (...)
wáng chāng líng jí dì shí dà yuē yǐ yǒu sān shí qī suì 。cǐ qián ，tā céng yǐn jū shí mén shān 。shān zài jīn ān huī hán shān xiàn jìng nèi ，jí běn shī suǒ shuō “qīng xī ”suǒ zài 。cháng jiàn rèn zhí de xū yí ，jí jīn jiāng sū xū yí ，yǔ shí mén shān fèn chù huái hé nán běi 。cháng jiàn cí guān xī fǎn wǔ chāng fán shān ，dà gài dù huái rào dào bú yuǎn ，jiù jìn dào shí mén shān yī yóu ，bìng zài wáng chāng líng yǐn jū chù zhù le yī yè 。
dì liù shǒu xiě xún huā dào le huáng sì niáng jiā 。zhè shǒu shī jì xù zài huáng sì niáng jiā shǎng huā shí de chǎng miàn hé gǎn chù ，miáo xiě cǎo táng zhōu wéi làn màn de chūn guāng ，biǎo dá le duì měi hǎo shì wù de rè ài zhī qíng hé shì yì zhī huái 。chūn huā zhī měi 、rén yǔ zì rán de qīn qiē hé xié ，dōu yuè rán zhǐ shàng 。shǒu jù diǎn míng xún huā de dì diǎn ，shì zài “huáng sì niáng jiā ”de xiǎo lù shàng 。cǐ jù yǐ rén míng rù shī ，shēng huó qíng qù jiào nóng ，pō yǒu mín gē wèi 。(...)
cuì yīn nóng hé xiǎo yīng dī 。chūn rú rì zhuì xī 。huà tú xīn zhǎn yuǎn shān qí 。huā shēn shí èr tī 。
rú guǒ jiù gòu sī hé xiě fǎ ér yán ，zhè shǒu shī hái lìng yǒu qí zhí dé niān chū zhī chù 。tā shì yī shǒu huái rén shī 。qián bàn bù fèn xiě shī rén zì jǐ ，jí huái niàn yǒu rén zhī rén ；hòu bàn bù fèn xiě zhèng zài lín píng shān xué dào de qiū dān ，jí shī rén suǒ huái niàn zhī rén 。shǒu jù “huái jun1 shǔ qiū yè ”，diǎn míng jì jiē shì qiū tiān ，shí jiān shì yè wǎn ，ér zhè “qiū yè ”zhī jǐng yǔ “huái jun1 ”zhī qíng (...)
jié chù biǎo miàn shàng shì quàn yǐn lí huái ，shí jì shàng què shì zǒng xiě shāng bié 。yòng yī “gèng ”zì ，jiù diǎn míng le jí jiāng zài cì lí bié de shāng tòng 。“lí huái xī gòng chuán ”，zài cǎn dàn de dēng guāng xià ，liǎng wèi yǒu rén jǔ bēi quàn yǐn ，biǎo xiàn chū bǐ cǐ zhēn xī qíng yì hé liàn liàn bú shě de lí qíng 。xī ，zhēn xī 。shī rén yòng zài cǐ chù ，zì yǒu bú jìn de qíng yì 。zōng guān quán shī ，zhōng sì jù yǔ jí gōng zhěng ，xiě bēi xǐ gǎn shāng ，lóng zhào hán yè ，jǐ hū bú kě shōu shí 。dàn yú mò èr jù ，què néng qīng qīng shōu jié ，luè luè chōng dàn 。zhè (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

结处表面上是劝饮离怀，实际上却是总写伤别。用一“更”字，就点明了即将再次离别的伤痛。“离怀惜共传”，在惨淡的灯光下，两位友人举杯劝饮，表现出彼此珍惜情谊和恋恋不舍的离情。惜，珍惜。诗人用在此处，自有不尽的情意。综观全诗，中四句语极工整，写悲喜感伤，笼罩寒夜，几乎不可收拾。但于末二句，却能轻轻收结，略略冲淡。这(...)
翠阴浓合晓莺堤。春如日坠西。画图新展远山齐。花深十二梯。

相关赏析

适相逢，君去骑，我归舟。清都绛阙密迩，切莫小迟留。趁取亲庭强健，好向圣朝倾吐，事业肯悠悠。回首藩宣地，恩与大江流。
从全诗的构思来看，前四句写盛德，后四句写业衰，在鲜明的盛衰对比中，道出了古今兴亡的一个深刻教训。诗人咏史怀古，其着眼点当然还在于当世。唐王朝有过开元盛世，但到了刘禹锡所处的时代，已经日薄西山，国势日益衰颓。然而执政者仍然那样昏庸荒唐，甚(...)
移舟水溅差差绿，倚槛风摆柄柄香。
④无盐：战国时齐国一位相貌极丑的女子，宣王立她为王后。

作者介绍

范溶 范溶（一○八二～一一三五），字茂宽，兰溪（今属浙江）人。始以祖任补郊社斋郎，调开德府司理参军，历洪州左司理、潍州士曹左推狱，知历阳、武康二县，权通判饶州。绍兴五年卒，年五十四。事见《香溪集》卷二二《范公墓志铭》。